Pogoń Szczecin

Pogoń Szczecin – początki “Dumy Pomorza” datowane są na rok 1948. Klub od tego czasu kilkakrotnie zmieniał swoją nazwę, aż w końcu wybrał tą, która pozostała po dziś dzień – Pogoń Szczecin.

W roku 1956, w Lidze Międzywojewódzkiej Szczecińsko-Koszalińskiej, zespół Pogoni zajął II miejsce, a w roku 1957 I miejsce uzyskując tym samym prawo udziału w rozgrywkach o wejście do II ligi. W rozgrywkach tych (z udziałem Floty Gdynia, Warty Gorzów i Kujawiaka Włocławek) Pogoń zajęła I miejsce wygrywając wszystkie 6 spotkań i tym samym po raz pierwszy w historii uzyskała awans do II ligi. W następnym 1958 roku, w grupie północnej II ligi, Pogoń zajęła I miejsce ze stosunkiem punktów 37:7 15 wygranych, 7 remisów, żadnej porażki) oraz bramek 54:22. Na 10-lecie działalności klubu Pogoń awansowała do I ligi!

Lata 80 XX w. to czasy największych sukcesów klubu. Zachodniopomorska jedenastka dwa razy walczyła w finale Pucharu Polski, w obu przypadkach jednak minimalnie uległa rywalom: w roku 1981 Legii Warszawa 0:1 (po dogrywce), a w 1982 Lechowi Poznań 0:1.

W 1984 roku Pogoń, trenowana wówczas przez Eugeniusza Ksola, po raz pierwszy w swej historii zajęła miejsce na podium. W 1987 roku szczeciński klub osiągnął swój największy w dotychczasowej historii sukces: „Portowcy” zostali wicemistrzami Polski. Zespół, trenowany przez charyzmatycznego i niezwykle popularnego w Szczecinie Leszka „Napoleona” Jezierskiego , grał ofensywnie i strzelał dużo bramek.

Potem nastąpił okres dziwnych eksperymentów w piłkarskim Szczecinie. Władanie w Pogoni obejmowali biznesmeni o tureckim (Sabri Bekdas), szwedzkim (Les Gondor) wreszcie polskim (Antoni Ptak) rodowodzie. Ten ostatni zasłynął deklaracją, że „Pogoń będzie brazylijska, albo żadna”. Za rządów Antoniego Ptaka w 2007 roku, Pogoń upadła, by po żmudnej odbudowie w 2012 roku powrócić do ekstraklasy.